Fyrstesida >> Dikt
Fyrstesida >> Dikt Dikt som har eigne sider:
[Wergelands barnesanger] [Kjetta sette opp veven] [De Tre]
[Den dag kjem aldri] [Omen accipio] [Så seile vi på Mjøsa] [Stenen i Stefanens panne] [Uppi vieren]
Ein seier jo at smaken er som baken, delt. Det er vel innlysande at ikkje alle kan like det same?
Utfordringa diktaren står ovanfor, er å skildre eit innhald som er såpass almennmenneskeleg at det kan gripe flest mogleg, i ei form som passar stoffet og når lesaren.
Eg trur at det ikkje alltid er diktet sin feil, om det ikkje fell i smak. Det kan vera at lesaren ikkje har gjevi det nok tid... Det kan ha ei form som lesaren ikkje straks kjenner seg vel med, eller eit innhald som ein må bruke litt krefter på å setje seg inn i.
Så eg trur at alle med litt innsats kan finne eit dikt å vera glad i - ikkje nødvendigvis på denne sida, men ein annan plass..
Det er så masse ein skulle ha lagt ut her! Men noko er det opphavsrett på, og det er jo slikt diktaren eller slekta hans skal leve på, så eg prøver å ikkje leggje ut for masse av det... Sjølsagt har eg ikkje tid heller, til å hamre inn alt... (Eg har det jo travelt med å bli dansar!)
Utvalet er litt på slump, dei fyrste er dei eg lærte som liten.
Eg er oppflaska på dikt! Kanskje det fyrste diktet vi lærte, var eit lite vers frå Jonas Lie sin roman "Familien på Gilje". Aner ikkje når eg lærte det... Men det var moro å lesa det opp, for vi fekk lov til å trampe i golvet på siste ordet:
Diktet er skrivi ned etter minne, (kanskje ikkje 100% rett, men det er sikkert 15 år sidan eg lærte det,) og teiknsetjing og språkform heilt på slump etter slik eg las det som liten. Kjenner enno trampinga på "MANN" når eg les diktet.
Og så spør nokon: Kva skjønte du? Denne "suttungpedagogikken", den må jo gjera ungane heilt øydelagde med å lære dei masse dei ikkje skjønner? Dei kan få dårleg sjølvtillit av slikt?
Innhaldet i diktet - vel, eg hadde jo som 5-6-åring ikkje sjanse til å skjønne at diktet har brodd mot eit mannssjåvinistisk syn på seksualitet, og argumenterer mot tankar om at menn kan liggje med andre, men kvinna må vera trufast. Men eg visste at Gyda var henne som ikkje ville gifte seg før Noreg var samla. Og så vidt eg kan minnest, var det nettopp noko rusande sjølsikkert i det å skulle overlevere diktet til publikum, og trampe, så dei skulle skjønne kva som var VIKTIG. Den som har eit slikt oppdrag, er sjøl viktig!
Wergeland skreiv fantastiske dikt, og vi lært mange tidleg. Eg legg ut nokre barnedikt her, mange av dei er tonesett og vart brukt som songer.
Diktet "Følg Kallet" lærte eg også tidleg. Skal skrive det inn etter huet når eg får tid. Det ser langt ut, men det er mange bilete der eg kunne gripe straks. Når det sto om mosen
da sto det heilt klart for meg at da Wergeland skreiv det, var han på "Berget", ein liten fjellknatt ved huset vårt. Furua det sto om, det var den rare som voks bortover, og lagde stol av stammen sin.
Det var eit lite vers av Wergeland vi lærte tidleg. Eg trur det er frå skodespelet "Vinægers fjelleventyr":
Wergeland stilte store krav til seg sjøl...
"De Tre" (13KB) legg eg ut her. Det er eit mektig dikt om toleranse.
Wislawa Szymborska har verkeleg ei "underfullt fyllepennfjærkledd" hand. Ho var eit funn sånn halvseint ein kveld. Det gjekk litt ut over evnen til å vera vaken neste dag, men kva gjer vel det, i ein slik dikt-rus!
Dette er jo definitivt noko med opphavsretter på. Men eg snik meg til å leggje ut eitt dikt frå Solum forlag si samling "Utsikt med et sandkorn" (Oslo 1996). Håper forfattar, omsetjar og forlag kan tilgje meg!
Stein Mehren - moderne norsk klassikar..
VENNSKAP
Hva jeg søker i vennskapet
Nesten ingenting og likevel mer
enn jeg kan finne alene. For ennu leter jeg
og jeg søker ikke lenger trøst og trygghet
ikke engang bekreftelse søker jeg
Det har jeg fått eller stjålet som barn
Det forsøker jeg å gi mitt eget barn
Jeg er langt over førti år
det er ikke mer å hente av slike ting
Min ensomhet blir ikke mindre av å støtte seg
til andres
Hva er det da jeg søker
jeg går og bærer på biter av visdom
brokker av mening, ilanddrevne skår av
skjønnhet, bruddstykker som ikke passer sammen
Og det jeg søker er noe som stemmer med mine
funn, de få og forferdende øyeblikk
da mine ord og en annens ord
plutselig faller på plass i hverandre
Og jeg ser mer enn jeg kan se alene
Jeg ser!